Stan cywilny i rodzina w CV

Od 2006 roku stan cywilny i dzieci nie są obowiązkową pozycją w niemieckim życiorysie. Jeżeli chce się te informacje zamieścić, to wpisuje się je w rubryce stan cywilny.

W Niemczech na potrzeby jednostek meldujących obywateli istnieją następujące formy stanu cywilnego: „ledig”, „verheiratet”, „getrennt lebend“ „geschieden” und „verwitwet”. Stan cywilny Niemców tej samej płci żyjących w zarejestrowanym partnerstwie („eingetragene Lebenspartnerschaft”) to „verpartnert”, tych, którzy zdecydowali sie na rozwiązanie partnerstwa „entpartnert”, a tych, których partner zmarł to „partnerhinterblieben”.

W niemieckich życiorysach można zatem przeczytać wszystkie wymienione formy, a nawet więcej, bo osobom żyjącym bez zawarcia związku małżeńskiego, często puszczają wodze fantazji. W tej rubryce wpisują oni wtedy np.: „Lebensgemeinschaft”, „eheähnliche Gemeinschaft”, „feste Partnerschaft”. Za to ci lubiący częściej stać na ślubnym kobiercu, piszą „wiederverheiratet”. W tej kwestii jak i w przypadku rozwodu, lepiej jednak napisać albo „verheiratet” albo „unverhereiratet”.

W przepadku dzieci, warto dodać informację dotyczącą ich liczby i formy istniejącej opieki podczas czasu pracy. Niektórzy doradcy radzą też podanie wieku i płci dzieci. Wszystkie te informacje mają na celu wyeliminowanie możliwych obaw u potencjalnego pracodawcy i pytań, które mogą sie u niego pojawić, np. kto zaopiekuje się dziećmi, gdy będą chore? Oto kilka przykładów:

Familienstand: verheiratet, zwei Töchter (3 und 7 Jahre), ein Sohn (5), ganztags versorgt
Familienstand: verheiratet, 2 Kinder (die Versorgung ist durch unsere Tagesmutter sichergestellt)
Familienstand: ledig, 1 Kind (stets gut durch eine Tagesmutter, Verwandte, Bekannte, o.a. versorgt)
Familienstand: ledig, 1 Kind (Krippenplatz ab [miesiąc. rok])

Niepotrzebne jest za to stwierdzenie, że nie posiada się dzieci typu: „Familienstand: ledig, keine Kinder“. Pamietajmy, że życiorys dokumentuje przede wszystkim stan, w którym jesteśmy, a nie w którym „nie jesteśmy”.

Na zakończenie należy pamiętać o tym, że imiona partnera i dzieci, ich daty urodzenia czy też data zmiany stanu cywilnego są w życiorysie zbyteczne. Przyjęło sie za to, że można podać zawód członka rodziny, jeżeli kandydat ubiega się o prace u tego samego pracodawcy, lub gdy członek rodziny pracuje dla konkurencji.

Nazwy miejscowości w CV w obcym języku

W jakim języku powinnienem podać nazwy miejscowości pisząc życiorys w obcym języku? Czy pisząc niemiecki życiorys lepiej jest napisać Wrocław czy Breslau?

Niemieckojęzyczne poradniki dla Niemców, poszukujących pracy np. w Anglii, sugerują, że w życiorysie napisanym po angielsku powinni oni podawać nazwy miejscowości po angielsku, np. Munich zamiast München. Tak, żeby odbiorcy od razu wiedzieli, o jakie miasto chodzi.

Podobnie poradzimy Polakom, mającym doświadczenie w Niemczech i stojącym przed zadaniem napisania życiorysu w języku polskim. Także oni powinni podać nazwę miejscowości w języku polskim, czyli Monachium a nie München.

W obu przypadkach zapewniamy przez takie działania spójność językową dokumentów i ich całkowite zrozumienie, ponieważ osobie, która nigdy nie zetknęła się z nazwą miasta Monachium w oryginalnym niemieckim brzeminiu, będzie ona nieznana.

Pisząc więc niemieckojęzyczny życiorys dla odbiorcy w krajach niemieckojęzycznych, można po prostu zawrzeć niemieckie nazwy miejscowości, w których kandydaci się urodzili i mieli okazję się kształcić lub pracować, o ile oczywiście takie nazwy istnieją.

Alternatywnie w zapisie nazw miejscowości można zastosować zasady obowiązujące dla tłumaczeń przysięgłych. W tym przypadku zachowujemy oryginalną pisownię wyrazów w języku polskim, w ich urzędowym brzmieniu, tak jak w oficjalnych dokumentach, np. „Wrocław”, jeśli dokument jest wystawiony po 8 maja 1945 r. Podczas gdy niemieckojęzyczne nazwy miejscowości podajemy obok w nawiasie, w tym przypadku „(Breslau)”. Nazwę kraju wpisujemy w języku docelowym sporządzanego życiorysu i po znaku przestankowym, a zatem „, Polen”. Całość wygląda wtedy tak: Wrocław (Breslau), Polen.

Jeżeli nie istnieją odpowiedniki nazw polskich miejscowości (np. Lublin czy Białystok) w języku niemieckim, to poprzestajemy na polskiej nazwie. W tych przypadkach lepiej nie podejmować samodzielnych prób tłumaczenia.

Ostatecznie, czy zdecydujemy się na wpisanie nazw miejscowości tylko w języku docelowym, np. Breslau czy Posen, czy też w dwóch językach Wrocław (Breslau) czy Poznań (Posen), nie można zapomnieć o wpisaniu nazwy kraju. Nie tylko ułatwi nam to podkreślenie naszego międzynarodowego profilu, ale i zapewni pełne zrozumienie dokumentu. Pamiętajmy o tym, że pomimo naszego bliskiego polsko-niemieckiego sąsiedztwa, niejednemu Niemcowi generacji X nazwy miast w Polsce w języku polskim czy nawet niemieckim nic nie mówią.